Bilimsel çalışmalarla bildiklerimiz kadar bilmediklerimiz de şaşırtmaya devam ediyor. Örneğin bizim gezegenimizden 10 milyon ışık yılı uzaklıktaki bir cisme bakıp o cismin hangi elementlerden oluştuğunu bilebiliyoruz lakin çok kolay şeylere, örneğin neden gıdıklandığımıza ya da kendimizi gıdıklayamadığımız üzere sorulara, verilecek bir yanıtımız yok.
Humboldt Üniversitesi’nden Michael Brecht önderliğinde çalışan bir küme bilim insanı bu sorulara yanıt vermek için çalışmalar yaptı. Bu çalışmalar sonucunda gıdıklamanın, gülmenin ve cümbüşün kontağını ortaya koydular.
Gülme nedenimiz gıdıklanmak değil, gıdıklayan kişi
Şimdi bilimsel çalışmalarda araştırmacıların karşılıklı oturup birbirlerini gıdıklamaları çok beklendik bir araştırma yolu değil lakin Brecht’in grubu tam olarak bunu yaptı. Deneklerden biri, başkasını kendi seçtiği bir anda habersiz olarak gıdıklamaya başladı.
Bu anlarda yüksek süratli bir kamera gıdıklanan deneğin yüzünü çekerken, bir mikrofon da kahkahalarını kaydetti. Denekler gıdıklanınca elbette güldü. Araştırmacılar deneklerin neden güldüğünü ortaya çıkarmak için çalışmalar yaptı.
Aslında pek çok göğüslü çeşidinde gıdıklama davranışı bulunuyor. Şempanzeler, köpekler, yunuslar, beşerler, fareler üzere pek çok tıp gıdıklanabiliyor. Tekrar de gıdıklanınca gülmenin ya da kendimizi neden gıdıklayamadığımızın nedeni bilinmiyordu.
En çok gıdıklandığımız yer ayaklarımız.
Philosophical Transactions of the Royal Society B mecmuasında yayımlanan çalışmada, grubun müşahedelerinde insanların tepki müddetinin, gülmesinin ve nefes alma sisteminin birinci kez incelendiği belirtildi.
Gıdıklamayı “çok enteresan bir dokunma ve dokunmaya tepki” olarak tanımlayan Brecht, bu davranışın aslında çok karmaşık olduğunu belirtiyor. Çalışmada ayrıyeten insanların genelde en çok gıdıklandıkları bölgelerin de tıpkı olduğu tabir ediliyor. Buna nazaran en çok ayaklarımızdan gıdıklanıyoruz. Onu koltuk altları, boyun ve çene takip ediyor.
Çalışmaya nazaran gıdıklandığımızda birinci evvel gülme tepkisi geliyor. Bu tepkinin gerçekleşmeye başlama mühleti 300 milisaniye. 500 milisaniye sonra ise gülme sesi geliyor ki olağanda dokunmaya sesli reaksiyonumuz 320 milisaniyede gerçekleşiyor.
Kendimizi gıdıkladığımızda ise gülmüyoruz, dahası bedenimizin o bölgesinde gıdıklamaya da daha az reaksiyon veriyoruz. Araştırmacılara nazaran bu durumun nedeni ise vücudumuzun o kısmının dokunmadan haberinin olması ve ona nazaran dokunma duyusunu harekete geçirmesi. Yani ne vakit gıdıklanacağımızı bilmemek değerli tesire sahip.
