Yüz yıldan fazla müddet evvel, 1908 yılında Nobel Ödülü’ne layık görülen bir teknik, bugünün bilim dünyasında yeni bir gerecin geliştirilmesini sağladı. Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nden bilim insanları, Gabriel Lippmann’ın fotoğrafik olaylarda renklerin karışmasını engelleyen tekniğinden faydalanarak esnedikçe renk değiştiren bir gereç geliştirdi.
Esnedikçe renk değiştiren malzemeler bugüne kadar laboratuvar ortamında da geliştirilmişti. Ama bu gereçlerin geliştirilme süreci ekseriyetle fazlasıyla uğraş ve para gerektiriyordu. MIT’deki takım ise Lippmann’ın tekniğinden faydalanarak çok daha ucuz maliyetle esnedikçe renk değiştiren gereç geliştirmeyi başardı.
Esnedikçe renk değiştiren gereç:
Yeni geliştirilen malzemenin rengi, gerilme kuvvetine maruz kaldığında görülebilir ışık spektrumunda dolaşıyor ve evvel kırmızı, sonra yeşil ve en sonunda maviye dönüşüyor. Tüm renkler, gereç üzerinde üstteki görüntüde da gösterildiği halde gözle görülebiliyor. Alışılmış tüm bunlar, Lippmann’ın tekniği ve ekseriyetle hologram oluşturmak için kullanılan ‘fotoelastomer’ ismi verilen bir materyalin birleştirilmesiyle gerçekleşiyor.
Yeni geliştirilen malzeme, MIT takımına nazaran bilhassa gerilim ve gerginliğin gözlemlenmesi gereken mekanik aletlerin sensörleri olarak kullanılma potansiyeline sahip. Yeni malzeme, bu mevzuda mevcut olarak kullanılan elektronik aygıtların yerini alabilir. Bununla birlikte gereç, medikal bandajlarda bandajın ne kadar gergin yapıştırıldığını gözlemlemek için yahut yalnızca eğlence için kıyafetlerde bile kullanılabilir.
Yeni gerecin en farklı yanlarından biriyse malzemede kullanılan Lippmann tekniğinin birinci kere ticari olarak bir kullanım alanı bulmuş olmasıydı. Lippmann’ın geliştirdiği teknik, vaktinde rastgele bir kullanım alanına sahip değildi.