Godzilla ve King Kong; tahminen de sinema tarihinin en yaşlı, en sevilen ve en tanınan karakterleri. Birbirlerinden farklı öykülere sahip bu iki efsane karakterin bir ortaya geldiği bir ortak cihan fikri ise haberlerin gelmeye başladığı devirden beri hepimizi epey heyecanlandırdı. Bu iki dev titanı bir ortaya getiren MonsterVerse cihanın temelleri, birinci olarak 2014 üretimi Godzilla ile atıldı. Akabinde gelen Kong: Skull Island ve Godzilla: King of the Monsters ile giderek büyüyen bu cihan nihayet Godzilla vs. Kong ile bize gerçek bir ortak cihan olduğunu gösterdi.
Uzun vakit boyunca merakla beklenen ve yayınlanan görsellerle, fragmanlarla beklentiyi oldukça yükselten sinema, tıpkı anda hem HBO Max’te hem de sinemalarda izleyicileri ile buluştu. Pekala sinema bekleneni verdi mi? Beğendik mi? Bir de sinemanın odak noktasında duran hususlardan biri olan oyuk dünya teorisi var doğal. Bunların her birine kendi gözümden birtakım karşılıklar arayacağım bu yazının devamında biraz spoiler olduğunu söylemem gerekir. Şayet sineması şimdi izlemediyseniz, yazının devamında göreceğiniz kimi ayrıntılar canınızı sıkabilir. Gerçi, sinemanın sonunu da hepimiz fark etmeden öğrenmiştik aslında fakat, sıhhat olsun. Artık lafı daha fazla uzatmadan başlayalım.
Olmazsa olmazımız berbat bir dev şirket, sebepsiz kuduran bir Godzilla, ‘iyi kalpli insanların elinde maymun olmuş(!)’ bir King Kong:
Sinemamız birinci sahneden itibaren bize yaşanacak kaosun sinyallerini durmadan veriyor. Çok da iyi işler yapmadıkları başından itibaren gözümüze sokulan Apex Cybernetics’ten burnumuza makûs kokular geliyor, ancak ne olduğunu bir mühlet anlayamıyoruz. Bu ortada Godzilla durduk yere kudurup insanlara ve Apex Cybernetics’in bir tesisine saldırıyor. Natürel ki bu ‘manasız saldırıların’ akabinde büyük bir kaos ortamı oluşuyor ve herkes kara kara Godzilla’dan nasıl kurtulacağını düşünmeye başlıyor.
Bu ortada King Kong ise uygun kalpli bilim insanlarınca kapatıldığı geçersiz Kafatası Adası’nda bir illüzyonun içerisinde yaşıyor. Onu korumak için kafeslemeyi seçmiş bilim insanlarımız ve Kong’un sevgili empatı minik kız, bu durumdan giderek rahatsız olmaya başlayan Kong’u öbür nasıl koruyabileceklerini tartışmaya başlıyorlar.
Bir yandan da Godzilla’yı yenme planlarının bir modülü olarak gezegenimizin merkezindeki öbür bir dünyadan, bu dünyaya yapılacak ziyaret ile Godzilla’ya karşı çıkacak enerjiyi sağlamaktan bahsediliyor. Bu dahiyane fikir ise iddia edeceğiniz üzere Apex Cybernetics’in şeytani işvereninden çıkıyor. Üstelik bu beyefendi, ömrünü bilime adamış, ama kıyıda köşede kalmış acı dolu bir bilim insanını da çabucak etkiliyor, sebep de muhakkak; insanlığı kurtarmak!
Tüm bunlar çok süratte yaşanırken bir de karşımıza podcastleriyle gerçekleri ortaya çıkarmaya çalışan Apex Cybernetics çalışanı bir ‘komplo teorisyeni‘, onun yayınlarını dinleyen, ‘Godzilla bunları yapacak canavar değil‘ diye diye dolanan ve bir evvelki Godzilla sinemasından de canavarımız ile bir geçmişi bulunan Madison ve onun ‘komik arkadaşı’ çıkıyor. Bu üçlü de bir ortaya gelip Godzilla’nın neden delirip sağa sola saldırmaya başladığını araştırmaya başlıyor.Biz de heyecanla sanki bu öyküler hangi noktada kesişecek diye izlemeye devam ediyoruz.
King Kong’u ezeli düşmanı Godzilla’dan muhafazaya çalışırken gemi ile seyahat ettirmek: Kusursuz bir fikir!
Sinemaya dair beni rahatsız eden birinci ayrıntılardan biri, King Kong’un oyuk dünyanın girişine hakikat çıktığı seyahatte uzunca bir müddet gemi ile seyahat etmesi oldu. Dev bir titanı suların altında gezinen ezeli rakibinden korumak için yıllarca uğraşan, bu uğurda onu geçersiz bir adaya hapseden ve nihayetinde de yeniden onu korumak için ilişkin olduğuna inandıkları oyuk dünyaya götüren bu dahi grup, resmen zavallı Kong’u dev bir gemide zincirleyip yola çıktı.
Sonra olaylar alevlenip Godzilla karşılarına geçip Kong’u bir hoş benzetip ağızlarının hissesini verince, tahlil olarak filodaki bütün gemilerin motorlarını durdurup Godzilla’yı kandırdılar. Vay be! Nitekim mi?
Haydi buna tamam diyelim, Kong baygın formda yatarken Godzilla onun işini bitirdiğine inanmış olsun ve motorlar da durunca ‘Hehe yendim hepsini‘ deyip yoluna devam etsin. Pekala sonrasında Kong’u ‘uçurarak’ götürebileceklerini fark edip başından beri saçma olan gemi seyahatinden vazgeçip bir anda Kong’u helikopterlerin altında sallandıra sallandıra varış noktasına gerçek çıktıkları mükemmel seyahate ne demeli?
Yani bu bana şöyle geliyor; biz bu iki titanın birinci müsabakası nasıl olsun tam kestiremedik, denizde başlatalım dedik. Sonra da ‘Aaa biz bunu uçurabiliriz aslında‘ deyip Kong’u kurtardık ki konu başlamadan bitmesin. Ne diyelim, o denli olsun.
Yazık değil mi bu titanlara?
Sinemaya dair rahatsız olduğum bir öbür nokta ise koca kentlere kaos getirecek kadar güçlü bu iki titanın içine düştükleri durumların mantıksızlığı. Birinci olarak King Kong’u ele alalım. Dev üzere, yaşayan en güçlü iki canlıdan biri olduğunu bildiğimiz bir titan ile karşı karşıyayız. Ama artık nasıl olmuşsa bu zavallı bizim korumamıza mahkum hale gelmiş, takmışız kelepçeleri, kapatmışız bir oyun parkının içine.
Yani tamam evet biliyorum bu biraz da King Kong’un öyküsünün olayı esasen fakat ben bu sinemada Kong’u ‘Bunu kaçıralım biz Godzilla’dan, aman bir şey olmasın‘ halinde görmektense daha asi ve güçlü bir imaj olarak görmeyi tercih ederdim. Bu efsane titanın böylesine heyecanla beklenen bir müsabakanın yaşanacağı sinemada biraz da o istikametini görmek güzel olabilirdi.
Bir de Kong’u himayesi altına alan sevgili bilim insanı hanımefendi durmadan ‘Kimse Kong’a boyun eğdiremez‘ tadında telaffuzlarda bulunurken bir yandan da zavallıcığı köşe bucak kaçırması farklı saçmaydı bana kalırsa.
Godzilla tarafında ise çok daha üzücü bir durum var. Sinemanın isminde adı geçmese bir yan karakter sanabileceğimiz biçimde verilmiş kıssası. Sıfır derinlik. Kong’la dünyanın merkezine seyahat ederken zavallı Godzilla’nın yalnızca yüzgeçlerini gördük resmen sinemanın yüzde 80’inde. Geri kalan yüzde 20’sinde de esasen Kong ile dövüşüyorlardı. Eeee, bu zavallıcığın hatası neydi de onun da öyküsünü derinleştirecek bir iki sahne katmadınız? Tamam tahminen Kong ile kurduğumuz empatiyi hiçbir vakit Godzilla ile kuramadık, o zati her vakit iş bitirici cool bir karakter olarak çıktı karşımıza lakin, afişinde ismi yazan bir sinemada bu kadar az görünmesi bence üzücü bir ayrıntıydı.
Bu beşerler ne yaptı artık?
Şimdiye kadar bahsettiklerim sinemada beni rahatsız eden ayrıntılardı. Her biri için şahsî birer görüş demek mümkün. Ancak burada değineceğim kısım, sanıyorum ki sineması izleyen pek çok kişi için tıpkı hissettirmiştir. Sinemada temelde 3 farklı insan kümesinin öyküsünü izliyoruz. Kong ile yola çıkanlar, Komplocu – Madison ve komik çocuk üçlüsü, bir de şeytani zenginimiz ile onun mistik bir diğer güçlü arkadaşı.
Bu üç kümenin sinemada karşımıza çıktığı neredeyse tüm sahneler benim için klişe diyaloglarla ve mantıksızlıklarla doluydu. Madison ve takımı ne olduğunu bile anlamadan bir anda kendilerini ABD’den Japonya’ya gitmiş buldular, üstelik bunu yaparken dünyanın en büyük şirketinin kapalı yaratıklarını taşıdığı kapalı yeraltı seyahat sistemini kullandılar ve mucizevi bir halde son ana kadar kimsenin ruhu duymadı.
Kong’la yola çıkan çok zeki bilim insanları zati gemide Godzilla saldırdığında Kong’un zincirlerini açmadıkları andan itibaren benim için bitmişti. Öbür varlıklı ve şeytani ikili ise aslında klişe birkaç sloganvari cümle dışında, sinemaya en çok tesir eden olayın kaynakları olmasına karşın hiç anlatılmadılar.
Alışılmış ki burada, izlediğimiz sinemanın iki titanın savaşını bahis edinen bir sinema olmasını göz arkası etmemek lazım, tahminen bu türlü bakınca insanların öyküsünün ayrıntılandırılması çok da gerekli görülmeyebilir lakin bana kalırsa konunun bir yandan da ‘insanlığı kurtarmak’ üzerine kurulduğu bir öyküde daha derin insan kıssaları görmek sineması çok daha ileriye taşıyacak bir ayrıntı olurdu. En azından sinemanın berbat karakterinin kıssası bari biraz daha derin olsaydı, fakat olmamış, olsun…
MechaGodzilla biraz oldu bittiye gelmemiş mi?
Sinemanın kırılma noktası olan değerli karakterlerden biri elbet MechaGodzilla’ydı. Sonuçta sineması Godzilla ve Kong için barış içinde bitiren de oydu, aslında bütün bu kaosun yaşanmasına sebep olan da.
Sinemanın temelinde bu kadar kıymetli bir yere sahip olan bir karakterin resmen bir kısa devre ve birkaç darbe sonrası helak olması bana kalırsa biraz oldu bittiye getirmek oldu. O kadar oyuk dünyanın merkezine gittik, sadece MechaGodzilla’yı hayata getirebilmek için ne oyunlar döndü, sonra hop, bir de baktık ki 5 dakikalık görsel şölen sonrası karakterimiz ölmüş.
Ayrıyeten bir de, ben mi anlamadım yoksa sahiden anlatılamadı mı emin olmadığım için çok eleştirmek istemiyorum lakin, oyuk dünyadan çok süratli bir formda aktarılan şey neydi de biz onla MechaGodzilla’yı hayata getirdik, bu notkada da bence sinemanın hem oyuk dünyayı hem de MechaGodziila’ya hayat veren şeyi daha fazla anlatması gerekirdi.
Oyuk dünya var bir de alışılmış, nedir bu oyuk dünya?
Oyuk dünya teorisi, öyküsü hayli eskilere dayanan bir teori. Buna nazaran gezegenimizin muhakkak bölgelerinde, örneğin kutuplarda bulunan geçitler ile yeraltına gidiliyor ve burada, Dünya’nın merkezinde bulunan bir öbür dünya var. Bu dünyaya ‘Agarta’ ismi verilmiş ve tekrar kıssalara nazaran Agarta’nın ısı ve ışık kaynağı ise gezegenimizin merkezindeki çekirdek.
Doğal ki bu noktada farklı kültürlerin mitlerinde farklı anlatılar da var. Bu yeraltı dünyasında güzel ve makûs iki farklı medeniyetin olduğu, uzaylılardan kaçan insanların yeraltı dünyasını keşfedip buraya sığındığı, bu yeraltı dünyasında dinozorlardan mamutlara soyu tükenmiş birtakım canlıların yaşadığı üzere pek çok kıssa, nihayetinde bugün oyuk dünya teorisi dediğimiz miti oluşturuyor.
Bu teori, ‘bilimsel’ kimi bilgilerle de desteklenmeye çalışılıyor ve hatta günümüzde hala bu teorinin doğruluğunu savunanlar var. Lakin natürel ki hayli net bir biçimde; oyuk dünya teorisini destekleyen tek bir bilimsel bilgi bile aslında bulunmuyor.
Teorinin bilimsel olduğuna yönelik telaffuzların temelinde Halley kuyruklu yıldızının isim babası Edmond Halley’in 1697 yılında kaleme aldığı bir çalışması yer alıyor. Büsbütün tezler ve ihtimaller üzerine heyeti bu çalışma, devrinde ilgi görmüyor, sonrasında Halley de bu mevzuda farklı bir çalışma yapmıyor. Üstelik sonrasında ortadan geçen yüzlerce yıl boyunca yapılan pek çok bilimsel araştırma, Dünya’nın yapısını son derece net bir formda ortaya koyuyor.
Sinemada de oyuk dünya bu kıssalar üzerine heyeti:
Kong’un seyahate çıkmasının sebebi sinemamızda bu oyuk yeraltı dünyasına varmak. Zira yeraltındaki bu dünya, güya Kong’un cetlerinin dedelerinin memleketi. Tıpkı mitlerde olduğu üzere, kutuplarda bulunan geçitler ile gidiliyor tekrar oyuk dünyaya. Ve vardığımızda nitekim de dinozor üzere türlü canlıları ve biraz da fantastik tipli yaratıkları görüyoruz çokça.
Bu hususta sinema yayınlandıktan sonra bilhassa Elon Musk’ın ‘madem yeraltındalar nasıl ortalık aydınlık‘ üzere zekice bir soru yöneltmesiyle gündeme gelen oyuk dünyanın aydınlık olmasında aslında bir sakınca yok bana kalırsa. Zira malum, gezegenimizin çekirdeği bu dünya için ısı ve ışık kaynağı. Yani, her şey tamam ancak aydınlık olması mı sorun? diye sormadan edemiyor insan.
Sonuç olarak…
Yazı boyunca daha çok sinemada beni rahatsız eden noktalara odaklandım ancak bitiririken eklemek isterim ki sinema için ‘kötüydü’ diyemem. Beklentiye bağlı olarak değişse de nihayetinde iki efsane karakterin çok başarılı görsel efektlerle süslenmiş savaşıydı bu sinema ve bu açıdan baktığımızda da olağan ki izlerken keyif veriyor.
Yalnızca bu iki karakteri tıpkı cihanda buluşturmuş olması bile heyecan verici olduğu için, son cümlelerim biraz müspet olsun istedim. Siz de yorumlarda sinemayla ilgili görüşlerinizi bizimle paylaşmayı unutmayın, görüşmek üzere!